“W zamknięciu” zderza ze sobą osobowości, których interakcje śledzimy w skupieniu. Głupsze fabularne wolty i katastrofalne wydarzenia, które wydają się frustrująco możliwe do uniknięcia, nie rujnują przyjemnie zsuwającego pośladki na skraj fotela poczucia, że lada moment może się tu wydarzyć coś niesamowitego. Co więcej, choć bohaterom produkcji daleko do osób jednoznacznie etycznych, niemal z każdym i każdą z nich jesteśmy w stanie złapać nić porozumienia.

Dlaczego pastor po prostu nie powiedział, czyj to pendrive? Na jednej szali było Citi działki ekspansji obrotu portfela z wyższych globalnych nominacji całe jego życie, a co, według niego, było na drugiej? Stojący za kamerą Paul McGuigan świetnie czuje materiał, praktycznie non stop dając widzom pełne napięcia momenty, dodatkowo akcentowane świetnymi występami całej obsady. Nigdy nie możemy być pewni co za chwilę się wydarzy, w którą dokładnie stronę pójdzie fabuła. Do tego regularnie przykuwające uwagę ujęcia autorstwa Tony’ego Slatera Langa, z kamerą ślizgającą się po różnych pomieszczeniach, interesującą grą świateł, a wszystko to klimatycznie pocięte przez Steve’a Ackroyda i i Berny’ego McGurka. Moffat podkreślił jednak, że nigdy nie chciał tworzyć serialu, który jest ciągnięty na siłę, nie mając nic nowego do opowiedzenia.

„W zamknięciu” to nowy serial Stevena Moffata ze wszystkimi tego wadami i zaletami. Świetna obsada, wartka, wciągająca akcja i postacie i wydarzenia tak kompletnie nierealistyczne, że nie sposób się w nich nie zakochać. Do wyższej oceny zabrakło dosłownie jeszcze kilku minut, które rozwinęłyby zakończenie. Mam wrażenie, że zapowiada on zupełnie inny serial, niż dostajemy w rzeczywistości, przez to część widzów może się od niego boleśnie odbić. A szkoda, bo to przyjemna — nie wybitna — ale przyjemna rozrywka na wieczór, która od początku stawia mocną tezę i do samego końca jest jej wierna.

To jedna z dwóch głównych osi fabularnych pierwszego sezonu dzisiejszego serialu. Drugą jest historia Beth (Lydia West), młodej dziennikarki, Strategia Forex Trading TFX obos Skalpowanie system handlowy która chce zrobić wywiad z niejakim Jeffersonem Grieffem (Stanley Tucci). Ponieważ w brutalny sposób zamordował swoją żonę, po czym uciął i schował gdzieś jej głowę.

Jeśli chodzi o to, czy kiedykolwiek mógłbym nakręcić spin-off lub zrobić Wyzwanie normy To jest ok aby spróbować nowych rzeczy jakiegoś rodzaju sequel — w tej chwili nie wiem. To nie zależy ode mnie i nie zależy od nadawców — to tak naprawdę zależy od publiczności, prawda? Ale jeżeli ktoś by tego chciał, trzeba usiąść i zastanowić się, czy tam coś więcej do zrobienia.

Warto go obejrzeć także ze względu na naprawdę dobrą aktorską obsadę i trzymającą w napięciu fabułę. Wszystkie odcinki serialu pojawiły się na wspomnianej platformie dziś, w godzinach porannych. Serial W zamknięciu to kolejna oryginalna produkcja BBC, nie stworzona specjalnie dla platformy Netflix. Serial jednak trafił na platformę i można go oglądać już dziś, czyli 31 października 2022 roku, od godzin porannych oglądać właśnie na Netfliksie. Facet czekajacy na wyrok smierci ma dostep do telefonu 24h. Jego przyjaciel, ktory jest seryjnym morderca ale siedza sobie razem jak gdyby nigdy nic i rozwiazuja zagadki…

Widzimy w nim dobrego człowieka, ale doskonale zdajemy sobie sprawę, że jest zdolny posunąć się daleko, jeżeli sytuacja go to tego przymusi. Stanley Tucci głównie siedzi i mówi, ale robi to tak — z partnerującym mu Atkinsem Estimondem (“Sposób na morderstwo”) w roli Dillona Kemptona — że cały serial mógłby się opierać tylko na rozmowie tej dwójki i nikt nie miałby nic przeciwko. Serial kończy się zaskakującą sceną, w której Janice (Dolly Wells) odwiedza Jeffersona w sprawie śmierci swojego męża, który, jak mówi, “powinien być martwy”. Sezon “W zamknięciu” mógłby kontynuować ten wątek, łącząc go z nieuchronnością zbliżającej się daty egzekucji, jakiej ma być poddany Jefferson.

Powiedzmy sobie szczerze – to nie jest realistyczny serial. Podobnie odrealnioną postacią jest przetrzymywana wbrew swojej woli osoba obawiająca się, że zostanie zamordowana, a jednocześnie cały czas kombinująca na kilka frontów jakby się tu uwolnić. Lecz to właśnie te ich niebanalne charaktery sprawiają, że wszystkie cztery, trwające około 60 minut każdy, odcinki chce się oglądać ciurkiem, jeden po drugim. Czego bym jednak nie mówił o samym zakończeniu, muszę przyznać, że reszta serialu zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie i mam nadzieję, że dostaniemy kolejny sezon, aby te wątki, których rozwiązania nie doczekaliśmy się tutaj, miały jeszcze szansę je dostać. To cztery godziny pełnej napięcia intrygi, regularnie mylącej tropy, zaskakującej i bardzo przekonująco zagranej.

Zamknięta w jego piwnicy korepetytorka matematyki Janice Fife (Dolly Wells, “Drakula”) zagraża bezpieczeństwu jego i jego rodziny. A w to wszystko wchodzi dziennikarka Beth Davenport (Lydia West, “Bo to grzech”), która zwyczajnie chce zdobyć materiał na swój kolejny artykuł. Podobał mi się serial, ale mam problem z motywacją głównego bohatera.

Równocześnie, jak to u Moffata bywa, znajdziemy tu różnego rodzaju niedorzeczności, trochę naciągany — szczególnie w odcinku pierwszym — przebieg wydarzeń, który musi potoczyć się tak, a nie inaczej, bo tego wymaga scenariusz, nie logika. Wszelkiego rodzaju wady i nieścisłości przykrywa jednak doskonałe aktorstwo. “W zamknięciu” to serial, w którym bardzo mocno czuje się rękę Stevena Moffata, ze wszystkimi tego wadami i zaletami. Wystarczy przypomnieć sobie najgorsze i najlepsze odcinki “Doktora Who” czy “Sherlocka”, by od razu zrozumieć, o co chodzi. Jest to sprawnie zrealizowana produkcja, którą szybko się ogląda, która ma doskonałe dialogi, dobrze zarysowane postacie i mocne momenty dramatyczne. Równocześnie obserwujemy, jak zbieg nieszczęśliwych przypadków sprawia, że pastor Harry Watling (David Tennant, “Doktor Who”, “Des”) władowuje się w sytuację bez wyjścia.

Nic z tego, co oglądamy nie jest choćby w najmniejszym stopniu realistyczne, co zdecydowanie może zniechęcić do oglądania część widzów, ale uważam, że właśnie ten podwyższony dramatyzm jest tym, za co najbardziej lubimy historie Moffata. Jeśli też tak myślisz, to „W zamknięciu” powinien być serialem dla ciebie. Miniserial “W zamknięciu” (“Inside Man”), który możecie obejrzeć na Netfliksie, to zwięzła historia kryminalna, prowadząca dwa równoległe wątki. W jednym obserwujemy, jak nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności bohaterowie posuwają się do coraz bardziej okropnych czynów, a w drugim skazany na śmierć więzień zabija czas, rozwiązując zagadki kryminalne zgłaszających się do niego osób.

Odrażające, ale ludzie lubią czuć tego typu odrazę do kogoś – uspokoić siebie samych, że nie są źli, że prawdziwe zło czai się w kimś innym. Twierdzi, że w każdym człowieku kryje się morderca, być może nie poznał jeszcze jedynie osoby, która spowodowałaby, że chciałby to zrobić. Ma też zaskakująco silny kompas moralny – jak na mordercę – co w połączeniu z nieprzeciętnym intelektem i przeszłością w kryminalistyce robi z niego cenny zasób przy rozwiązywaniu skrajnie trudnych zagadek. Z początku nie jest zainteresowany rozmową z Beth, lecz wszystko to zmienia się, kiedy ta wraca do niego z prośbą o pomoc, tym razem szczerą. Więc chociaż scena po napisach sugeruje, że drzwi do 2.

Chociaż “W zamknięciu” (“Inside Man”) zakończyło historię Harry’ego Watlinga (David Tennant), to scena po napisach z Jeffersonem Grieffem (Stanley Tucci) sugeruje, że może się tam kryć więcej historii, jakie Steven Moffat mógłby opowiedzieć w kolejnym sezonie — albo i kilku. Brytyjski serial kryminalny, o tytule W zamknięciu to kolejna miniserialowa opowieść, która w pierwszym dostępnym sezonie liczy sobie jedynie 4odcinki. Co ciekawe, “W zamknięciu” potrafi miejscami zaskoczyć widza. Z pozoru niewinna prośba o przysługę rozpoczyna ciąg wydarzeń, który może zakończyć się śmiercią niewinnego człowieka z rąk innego niewinnego człowieka.

Jeśli seria doczeka się kontynuacji – a powinna, bo kilka wątków zasługuje na godne rozwiązanie – z pewnością wchłonę ją już w dniu premiery. Dużą siłą “W zamknięciu” jest też fakt, że jak na seriale brytyjskie przystało, jest krótki. Serial powstał we współpracy BBC z Netfliksem, i to, że dostaliśmy tylko cztery godziny oglądania, jest idealną dawką, jaką ta historia potrzebowała. Zostajemy z pewnym niedosytem, bo bohaterowie się na tyle ciekawi, że chciałoby się pobyć z nimi trochę dłużej. Ale każdy kolejny odcinek niepotrzebnie musiałby skomplikować całość, przez co “W zamknięciu” zrobiłoby się męczące i nijakie. David Tennant to urodzony pastor, którego moralnie rozdzierają rzeczy, jakie musi zrobić.

Swój nowy miniserial Moffat oparł na dość typowej dla siebie intrydze – miejscami zaskakująco pomysłowej, czasem zaś – kuriozalnie niedorzecznej. Twórca, podobnie jak miało to zresztą miejsce we wspomnianym “Sherlocku”, niejednokrotnie wymaga od widza zawieszenia niewiary – czasem przychodzi ono gładko, czasem, nie ukrywam, zdecydowanie trudniej.Pozornie niezwiązane ze sobą wątki są pod tym względem nieproporcjonalne. O ile wizja pomagającej policji hybrydy Sherlocka Holmesa i Hannibala Lectera (wspomniany skazaniec) jest zarysowana na tyle atrakcyjnie, że kupujemy ją bez drgnięcia powieki, o tyle logicznie dziurawy motyw duchownego jest zdecydowanie słabszym elementem tej historii. Serial W zamknięciu to brytyjska miniserialowa produkcja, która opowiada trzymającą w napięciu historię. Jej bohaterem jest odsiadujący wyrok i mający karę śmierci Amerykanin. Pewneg dnia zaczyna on pomagać w pewnej sprawie kryminalnej.